SAN Chinese Voetreflexmassage

Herken je dit?

Je had verwacht al veel verder te zijn in je leven en dat je jezelf meer waarde zou hebben gegeven. Maar nog steeds heb je niet veel eigenwaarde. Geef je meer waarde en zorg aan de ander dan aan jezelf, maar weet wel dat je het zo niet meer wil. Je wil jezelf op de eerste plaats gaan zetten en goed voor jezelf gaan zorgen.

Je bent al heel lang samen met je partner. Je hebt een dak boven je hoofd en het is zo gewoon en veilig. Maar ben je nog gelukkig? Wil je met deze partner oud worden op de manier hoe het nu gaat? Ergens weet je dat je het zo niet meer wil. Je zou manieren willen leren om jezelf en de ander beter te kunnen begrijpen. Om makkelijker in gesprek te komen over dingen die belangrijk zijn voor jullie. Nog steeds herkenbaar?

Je komt net terug van een etentje samen met een vriendin. Je kent elkaar al jaren. Je bent bekaf. Heel de avond ging alleen maar weer over haar verhaal. Ze klaagde over van alles. Iedereen heeft het gedaan behalve zij. Je weet dat je het zo niet meer wil. Je zou vriendschap willen waar je energie van krijgt en je elkaar dingen biedt en laat groeien. Herken je dit ook?

Al lange tijd merk je dat je met tegenzin naar je werk gaat. Dat datgene waar je veel energie van kreeg, nu vooral energie kost. Je zou eigenlijk iets anders willen. Maar kan dat zomaar? Want het levert veiligheid en inkomen op, je hebt je verantwoordelijkheden enz. Wat moet je dan? Je weet wel dat je het zo niet meer wil. Je wilt werk waar je energie en waardering van krijgt. Met fijne collega’s en waar je een betere versie van jezelf kan zijn. Herkenbaar?

Herken jij (een van) deze situaties? Bedenk dan: Wil ik hier mee blijven zitten of wil ik hier afscheid van nemen? Jij mag kiezen!

Sandra legt uit:

Voor mij zijn de bovenstaande vragen herkenbaar. Drie jaar geleden gaf ik mezelf geen waarde en zorgde ik niet goed voor mezelf. Ik bleef in mijn huwelijk zitten terwijl ik er doodongelukkig was. Er waren klachten (buikpijn, migraine en vermoeidheid) die steeds erger werden. Na de zoveelste situatie waarin ik dacht: "Hee maar nu kan ik weer niet zeggen wat ik wil of wat ik vind", dacht ik: "Nu is het genoeg. Dit wil ik anders. IK heb de touwtjes in handen en niemand anders". En ik heb keuzes gemaakt. Die stap kon ik alleen maar maken omdat ik weer kon gaan voelen en hierop kon gaan vertrouwen. Ook al was dit jaren niet vanzelfsprekend. Vanwege een ziekenhuisopname op zeer jonge leeftijd waardoor hechten, veiligheid, vertrouwen en uiten van gevoelens zeer problematisch waren. Heb ik het wel gedaan.